Lectio Divina T.3 (Czas Wielkiego Postu i Triduum Paschalne)

redakcja naukowa wydania polskiego
ks. prof. dr hab. Henryk Witczyk –
członek Papieskiej Komisji Biblijnej

patronat honorowy nad kolekcją Lectio divina
ks. abp Marian Gołębiewski – metropolita wrocławski

Kolejna publikacja z serii, której celem jest powrót do dawnej modlitwy, głęboko zakorzenionej w chrześcijańskiej tradycji podążania medytacyjną drogą lektury Pisma Świętego. Trzeci tom to doskonały duchowy przewodnik na czas Wielkiego Postu i Triduum Paschalne. Tworzą go, jak poprzednie dwa, klasyczne etapy lectio divina, którymi są: lectio, meditatio, oratio, contemplatio i actio. Znajdziemy tu jako lektury duchowe bardzo celnie dobrane fragmenty m.in. pism Ojców Kościoła, mnichów Kościoła Wschodniego jak również cytaty z tak znakomitych współczesnych teologów jak: Joseph Ratzinger, Romano Guardini, Hans Urs von Balthasar, Basil Hume, Raniero Cantalamessa, Jean Daniélou, Bruno Forte, czy Jean Vanier.

„Góra modlitwy jest trudna do zdobycia. Jej szczyt zdobywa się jedynie poprzez wzgórze Kalwarii. Nie czujemy się zdolni, by aż tyle dać z siebie. Często myślimy o tym, aby się poddać. W takiej sytuacji, Panie, szybko roztocz przed nami swój blask, aby także przemienił się krzyż i już nas nie przerażał” – czytamy w komentarzu oratio na 2. niedzielę Wielkiego Postu. Na ten sam dzień w części actio czytamy: „W ciągu dnia często powtarzaj i żyj Słowem: «Pan światłem i zbawieniem moim»”. Kto jeszcze nie poznał smaku lectio divina dzięki tej publikacji ma niepowtarzalną szansę wstąpić na prawdziwy modlitewny szlak. Szerokiej drogi!

„Sprawować Eucharystię w czasie Wielkiego Postu oznacza:

- razem z Izraelem i Jezusem (oczywiście pod Jego przewodnictwem) przejść drogę prowadzącą przez pustynię; drogę próby i wiary;

- uczyć się codziennego karmienia chlebem pustyni, a więc Słowem, którym jest sam Chrystus;

- angażować się w oczyszczanie samych siebie, w przyjmowanie daru krwi Chrystusa i w wielkopostną ascezę;

- w sposób bardziej zdecydowany przyjmować postawę synowskiego posłuszeństwa Ojcu i ofiarowania samego siebie braciom, co stanowi istotę duchowej ofiary chrześcijanina.

 

Tylko w ten sposób, odnawiając przyrzeczenia chrzcielne w noc paschalną, będziemy mogli uczynić ‘wyraźny krok’ w kierunki nowego życia z Chrystusem, zmartwychwstałym Panem, na chwałę Ojca i w jedności Ducha Świętego.”

Ze wstępu